In Italie zie je heel veel moestuinen. Zelfs in de steden en dorpen maken de mensen liever een moestuin dan een siertuin van hun schaarse vierkantemeters buitenruimte. En al deze moestuinen beschikken over een legio aan verschrikkers. Allerlei huisvlijt komt te pas aan de vogelverschikkers, soms zelfs een hele familie. Lege plasticflessen op stokjes trillen in de wind en laten zo de wormen denken dat er een reusachtig beest over de sla waakt. Plastic flessen vind je ook in fruitbomen tegen vogels.
Waarom staan overal in Italie dan ook gevulde plasticflessen op de stoepjes van huizen? Wat voor beesten moeten daar verschrikt worden? Of is dat een service naar dorstige pelgrims? Of een handigheidje voor het snel watergeven van de plantjes? Of goedkoop warm water? We hadden alles al bedacht, tot we de stoute schoenen aantrokken en het een dametje op een bankje vroegen. En jawel, het zijn katerverschrikkers. Wisten wij dan niet dat katers niet meer op je stoepje plassen als er een fles water staat? Nee, dat wisten we niet. Maar hoe werkt dat dan? Dat weet niemand, maar het werkt!